Do parku przychodzimy po to aby przetestować swoje umiejętność, przezwyciężyć swoje lęki, a przede wszystkim fajnie się bawić, z dobrym zastrzykiem adrenaliny. To coś podobnego jak wspinaczka górska, tylko bez konieczności wyjazdu w góry. Nie musimy inwestować w sprzęt, drogie kursy tylko wystarczy się przejść do najbliższego parku, przejść krótkie szkolenie i możemy zacząć zabawę. Pytanie, czy ta zabawa jest bezpieczna?
Parków linowych w Polsce coraz bardziej przybywa, pod koniec sezonu 2016 mamy ich ponad 220. Parki powstają głównie przy kąpieliskach, dużych miastach, tam gdzie znajdują się miejsca często odwiedzane. Jest to fantastyczna rozrywka dla całej rodziny, z poprawą kondycji, siły i oraz pracą nad własnymi lękami. Ale warto przyjrzeć się też bezpieczeństwu.
Na początku wspomnę że wymagania bezpieczeństwa, jakim powinny odpowiadać
parki linowe, podane są w normach: PN-EN 15567-1:2008 "Urządzenia
sportowe i rekreacyjne - Tory linowe - Część 1: Wymagania
bezpieczeństwa i metody badań" oraz PN-EN 15567-2:2008 "Urządzenia
sportowe i rekreacyjne - Tory linowe - Część 2: Wymagania użytkowe". Normy określają, w jaki sposób powinien byś sprawdzany park przez właściciela i wymuszają kontrolę firm trzecich, które zajmują się bezpieczeństwem takich rozwiązań. Taka norma nie jest obowiązkowa, jest obowiązująca. Co to znaczy? Ano to, że parki nie muszą się do niej stosować, ale prokurator lub sędzia może się na nią powoływać jako na wykładnię bezpieczeństwa.
Bezpieczne korzystanie
W pierwszej kolejności powinniśmy zapoznać się z regulaminem parku. Nawet jeśli byliśmy w kilku parka, należy zapoznać się z regulaminem, ponieważ może okazać się, że zasady bezpieczeństwa są tutaj inne. Po podpisaniu, że: zapoznaliśmy się z regulaminem, nie
jesteśmy pod wpływem środków odurzających, oraz że nasz stan
zdrowia pozwala na korzystanie z parku linowego otrzymamy sprzęt asekuracyjny i przejdziemy szkolenie, zapoznające nas z bezpiecznym poruszaniem się po przeszkodach. Jak tylko instruktor stwierdzi, że jesteśmy gotowi, możemy zaczynać zabawę.
Rodzaje asekuracji
W różnych parkach możemy spotkać różne rodzaje asekuracji. Postaram się opisać systemy które już spotkałem, opisując plusy i minusy takiego rozwiązana.
Trasa siatkowa
Jest to trasa przygotowana dla najmłodszych użytkowników. Trasy są zabezpieczone siatką, a platformy znajdują się tuż nad ziemią. Rodzice mogą iść obok trasy, patrząc jak ich dziecko w kontrolowanych warunkach uczy się, jak bezpiecznie poruszać się po trasach.
System asekuracji ciągłej
Jest to system, w której na trasie została rozciągnięta jedna nieprzerwana lina asekuracyjna. Użytkownik jest wpinany specjalnym bloczkiem lub kluczem do liny asekuracyjnym na początku trasy, nie mogąc się z niej wypiąć aż do ukończenia trasy. Przy takim systemie mamy 100% bezpieczeństwa. Nie ma możliwości wypięcia asekuracji przez nieuwagę. Taką trasą mogą pokonywać dzieci nawet od 3 roku życia.
Systemy asekuracji własnej
Jest to system w której użytkownik musi się przepinać między przeszkodami. Mamy kilka rodzai asekuracji własnej.
Krótkie lonże - Jest to standardowy zestaw, spotykany w większości parków. Użytkownik posiada dwie lonże wyposażone w karabinki z blokadą, oraz krótką lonże z bloczkiem. Liny asekuracyjne są umieszczone w zasięgu ręki, co powoduje zwiększenie poczucia bezpieczeństwa. Bloczek jest wykorzystywany przy tyrolce i w przypadku odbicia się, nie musimy czekać na pomoc instruktora tylko sami jesteśmy w stanie dotrzeć do przeszkody. Wadą takiego systemu jest to, że osobom wysokim, asekuracja może przeszkadzać.
Długie lonże - system jest podobny do opisanego wyżej. Tylko tutaj mamy dłuższe lonże i asekuracja jest umieszczana wyżej lub przeszkody są umieszczane pod platformami, tak aby lina asekuracyjna nie przeszkadzała w pokonywaniu przeszkód. Minusem tego rozwiązania jest to, że możemy uderzać goleniem o konstrukcję podestu.
Lonże z bloczkiem - jest to system długiej lonży, poprawiony w celu wyeliminowania niszczenia karabinków przez użytkowników, ponieważ klienci przeważnie trzymają lonże, zamiast trzymać się elementów przeszkód. System przy jednym lonży posiada bloczek, który zawsze musi być wpięty do liny asekuracyjnej. Zalety łatwość w pokonywaniu przeszkód, ponieważ gdy już nie mamy siły możemy przejechać na bloczku. Minusami jest dość skomplikowane przepięcia oraz blokowanie się przez wywracający się bloczek, jeśli ktoś jest wysoki. Najważniejszym problemem tego rozwiązania jest to, że jeśli przy zjeździe nie dojechaliśmy do platformy lub odbiliśmy się, to możemy tylko czekać na obsługę, aby nam pomogli.
System asekuracji z dodatkowym zabezpieczeniem - w tym systemie może być tylko jeden karabinek wypięty. Eliminuje to ryzyko przypadkowego wypięcia się przez użytkownika przebywającego na trasie. Plusami jest 100% bezpieczeństwo oraz prosta obsługa. Minusem jest wolniejsze przepinanie (bo trzeba sobie trafić w kostkę na linie asekuracyjnej). i wysoki koszt dla parku aby zakupić taki system.
Wymagania
Więc jaki jest minimalny wiek dziecka, które może chodzić po parku? Okazuje się, że to nie wiek decyduje o możliwości przejścia trasy tylko wzrost. Parki linowe mają zamontowane na różnych wysokościach liny asekuracyjne, gdzie dane dziecko może nie dosięgnąć do tej liny. Przeważnie parki mają przy każdej trasie informację o minimalnym wzroście dziecka. Jeśli dziecko nie posiada wymaganego wzrostu to nie może skorzystać z danej trasy, wtedy pozostaje wybór mniejszych tras lub tras siatkowych. Dodatkowymi przeciwwskazaniami do korzystania z parku linowego są choroby krążenia oraz schorzenia, w których wysiłek fizyczny jest nie wskazany. Takie osoby nie powinny korzystać z parku.
Nadzór i instruktaż na parku linowym
Najważniejszy jest instruktaż przed rozpoczęciem zabawy na parku. Taki instruktaż powinien być zawsze wykonywany, nawet jeśli już byliśmy na parku. Każdy park może mieć inne zasady bezpieczeństwa i warto się z nimi zapoznać. A w przypadku kolejnych odwiedzin, zdobyta wiedza nam się bardziej utrwali i zapewni bezpieczną zabawę. Po przejściu szkolenia możemy zacząć zabawę na parku, a instruktor zapewnia nam nadzór w zależności od naszego doświadczenia.
Przy asekuracji własnej w parku powinno być na tyle instruktorów, aby zapewnić nadzór poziomu 2 (nadzór wzrokowy) przez pierwszych pięć elementów asekuracji pokonywanych przez użytkownika. Przez ten czas instruktor powinien bacznie obserwować poprawność przepinania się użytkownika lub na nietypowe zachowanie. Potem klient powinien się znajdować pod nadzorem poziomu 3 (nadzór słuchowy). Dzieci inaczej
postrzegają zagrożenie i nie do końca zdają sobie z niego sprawę. Oczywiście
jest to również zależne od rozwoju psychicznego dziecka. Chodzi o to, że małe
dzieci nie do końca ogarniają przepinanie karabinków. Według norm dzieci powyżej 8 roku życia mogą samodzielnie przechodzić park linowy z asekuracją własną (czyli taką, przy
której zachodzi konieczność samodzielnego przepinania się). Pomiędzy 6 a 8 rokiem życia powinny przechodzić park linowy pod nadzorem
poziomu 2, a poniżej 6 roku życia pod nadzorem poziomu 1
(nadzór fizyczny – czyli instruktor musi iść z dzieckiem po parku). Zamiast tego
można skorzystać z asekuracji ciągłej, jeśli taki istnieje na parku. Przy asekuracji ciągłej nie jest wymagany nadzór nad dziećmi, gdyż nie ma jak z
takiej trasy spaść (oczywiście zawsze powinien być nadzór poziomu 3). Można także skorzystać z trasy z asekuracją siatkową, gdzie najmłodsi mogą czuć się bezpiecznie. Bardzo często zaczynamy widywać w parkach trasę przygotowaną na wysokości 1 m, gdzie to rodzic staje się instruktorem i to on zapewnia nadzór poziomu 2 swojemu dziecku.
Podsumowanie
Mamy wiele rodzai zabezpieczeń i na każdym parku możemy spotkać coś innego. Patrząc na statystyki wypadków, okazuje się, że głównym powodem jest stres wywołany wysokością. Na górze zapominamy, czego nauczyliśmy się na trasie treningowej i odpinamy się całkowicie z liny asekuracyjnej. Jeśli był przy nas instruktor, to udało się uniknąć wypadku. Należy jednak pamiętać, że to my musimy dbać o własne bezpieczeństwo i nie możemy mieć pretensji do instruktorów za nasze błędy. Jeśli nie jesteśmy pewni swoich sił, zawsze jest możliwość, przejścia trasy z instruktorem za dodatkową opłatą. Systemy z dodatkowym zabezpieczenie lub system ciągłej asekuracji eliminują możliwość wypięcia się z trasy i one są najbezpieczniejsze. A dla najmłodszych mamy trasy siatkowe. Jeśli będziemy chodzić z głową i wszelkie wątpliwość będziemy zgłaszać instruktorom to każdy park jest bezpieczny i zachęcam do korzystania z nich ponieważ zyskujemy bardzo dużo. Pracujemy tutaj nad naszą kondycją, balansem ciała, siłą, a przede wszystkim nad naszymi lękiem wysokości. A wszystko to w fajnej formie zabawy.
Artykuł przygotowany na podstawie informacji dostępnych na stronie Polskich parków linowych które są dostępne tutaj http://polskieparkilinowe.pl/bezpieczenstwo. Oraz po konsultacjach z Panem Wojciechem Sieprawskim, właścicielem firmy POLSKIE PARKI
LINOWE.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz